اخیراً فیلمی در فضای اینترنت منتشر شده که در آن یک نفر در یک کلاس درس، دو کودک را مورد ضرب و شتم قرار می دهد و مدام به آنها می گوید چرا درس نخواندید...؟!
او سپس این دو کودک را مجبور می کند که به یکدیگر سیلی بزنند و در حین سیلی خوردن کودکان به آنها تأکید می کند که "حالا یادت ماند درس بخوانی...؟!"
این فیلم به دلایل منطقی مختلفی مشکوک است. این کلاس درس چرا خالیست و چرا فقط یک دانش آموز دیگر در آن دیده می شود؟
چه کسی از این واقعه در حال فیلمبرداری است؟ آیا یکی از دانش آموزان محروم! است که با موبایل خود در حال تصویر برداری است؟ یا اینکه کس دیگری با هویت نامعلوم در حال فیلمبرداری از این ضرب و شتم است؟
چرا در تصاویر این فیلم، مدام تصویر امام و رهبری در دورنما نشان داده می شود بگونه ای که عمد تصویر بردار برای این نشانه گذاری کاملا هویداست...؟!
و چند چرای دیگر که جملگی این فرضیه را اثبات می کنند که این فیلم غیر از یک توطئه هیچ چیز دیگری نیست.
و جالب آنکه این فیلم درست در وقتی در فضای اینترنت منتشر شده است که چند وقتی بیشتر از برگزاری جلسه مشکوک مخالفان ایران در آمریکا نمی گذرد.
در این جلسه مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران با انتقاد از راهکارهای طی شده تا کنون برای تضعیف نظام، تأکید می کنند که راهکار جدیدی که از این به بعد در پیش خواهند گرفت، پر رنگ سازی مسائل حقوق بشر در ایران است.
و چند روز بعد این فیلم منتشر می شود.
نکته دیگر اینکه عمده دامن زنندگان به عمق فاجعه بار و البته شاید ساختگی این فیلم نیز، جدای از رسانه های وابسته به فتنه گران و ضد انقلاب، رسانه ها و خبرنگاران اصلاح طلب و در واقع همان هایی هستند که همواره به راحتی دستاویز مطامع دشمن در جنگ نرم و اعمال قدرت هوشمند هستند. و به دیگر سخن در بسیاری از موارد کارهایی را از روی سهو انجام داده اند که دشمن خواسته است.
البته تمام این مقولات ناقض ضعف های موجود در زمینه وجود تنبیه بدنی دانش آموزان نیست.
به هر حال وزیر آموزش و پرورش باید نسبت به این قضیه شفاف سازی و افکار عمومی را در رابطه با عملکرد خود متقاعد کند که چرا مقوله زشت تنبیه بدنی دانش آموزان در برخی مدارس ایران اسلامی رخ می دهد؟
هیچکس نیست که بخواهد مثلاً ماجرای تلخ نیکشهر را در سیستان و بلوچستان که یک دانش آموز بر اثر ضربه ای که معلم مدرسه به سر او وارد آورد، جان باخت را انکار کند و یا حوادث اینچنینی دیگر.
اما باید گفت که از وزیر آموزش و پرورش انتظار می رود بتواند با مدیریتی مطلوب جلوی این اتفاقات را بگیرد نه اینکه خود نیز در یکی از صحبت هایش تصریح کند که نمی توانیم با قاطعیت بگوییم وجود ندارد.
همچنین باید از نهاد روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش نیز خواست تا در زمینه توطئه های موجود علیه کشور و حواشی پیرامونی این وزارتخانه حساس تر و دقیق تر عمل کند تا چنین مقولات مضحکی، به راحتی نتواند بخشی از افکار عمومی جامعه را به بازی بگیرد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
